Her birimiz bir hücreydik. Hücrelerimiz bir amaç için bir araya geldi. Her birimizin genetik kodu, beynimizdeki yol haritaları birbirinden farklı. Tecrübe ettiğimiz her şey, iyi kötü, birbirimizden farklı şeyler düşünmemizi besliyor. Sonsuz varyasyonların, çeşitliliğin içindeyiz, her an. Varız, hayattayız, yaşıyoruz.

Aynı şeylere bakıp farklı şeyler görmemiz, farklı şeyler hissetmemiz, düşünmemiz bizim normalimiz. Ayrıca doğru bir tane de değil. Bizim gördüğümüzü diğerlerinin görememesi de normal, onların gördüğünü bizim göremememiz de. Bir başkası düşünmemiş olabilir çünkü onun deneyimi, bilgisi, nöronları bizimkisinden farklı.

Fikirlerimiz değerli. Düşüncelerimize, fikirlerimize, kendimize güvenelim.

Şimdi kolları sıvayalım, adımlarımızı atalım:

1. Hayata bir girişimcinin gözlerinden bakalım. Bir girişimci hayata yaratıcı ve yenilikçi bir gözle bakar. Olanı sorgular, daha iyisini kurgular. Bakış açısı önemlidir. Peki bu bakış açısını nasıl kazanabiliriz, nasıl geliştirebiliriz? Üstüne beraber düşünelim: Yaratıcı Bakış Açısını Nasıl Kazanabiliriz, Nasıl Geliştirebiliriz?
   • Ne kadar erken o kadar iyi. Girişimciliği bir kas gibi düşünelim. Girişimimizi gerçekleştirmeye önümüzde daha çok zaman olsa bile bu kasımızı her zaman çalıştıralım. Yaratıcılık, yenilik egzersizleri yapalım, bolca fikirler üretelim. İçlerinde illa ki daha iyi olanlar olacaktır.
   • Yenilik ve yaratıcılık kendilerine izin verilen, soluk alabilecekleri bir ortamda serpilir. Bunun için nasıl bir ortam yaratalım? Yeniliğin ve yaratıcılığın ortamı yazısına göz atabilirsiniz.
2. Tutku duyduğumuz şeyleri düşünelim. Ne yaparken zaman hızla akıp geçiyor? Ne bizi çok mutlu ediyor? O konuda çalışmaktan, düşünmekten haz alıyoruz, yorulmuyoruz? Tutkumuzu bulalım. Daha uzun soluklu, güçlü olması için girişimimizi tutkumuzun ayakları üstünde yükseltelim.
3. Ertelemeyelim. Başlamak için özel bir an beklemeyelim. Fikrimizi bir kenara yazmakla bile başlamış sayılırız. Biz eğer yakalamaya hazır değilsek firsatlar yanımızdan akıp giderler, farkında bile olamayız. Bu yüzden her daim tetikte olalım.
4. Eğitimimizi, tecrübemizi, bilgi birikimimizi, yeteneğimizi harmanlayalım. Şimdiye kadar ne öğrendiysek, neler tecrübe ettiysek hepsini kullanabiliriz. Hiçbiri bir kayıp değil aksine kazanım, bir çeşni, bir lezzet. Bunları harmanlayalım. Nasıl mı? “Yeteneğimizi, Tecrübemizi ve Bilgi Birikimimizi Nasıl Harmanlarız?” yazısında detaylandırdım.
5. Aklımızda bir girişim fikri var. Bu fikri geliştirmek, sınamak, riskleri, fırsatları tartmak için kendimize sorular soralım. Nedir bu sorular, bakalım: “Bir girişimcinin kendine sorması gerekenler sorular”
6. Diğerlerinin tecrübelerinden de öğrenelim. Nerede hata yapmışlar? Neyi, nasıl yapmışlar? Bize neler anlatıyorlar?

---

Bize hep kendimizi tutmamızı tembihlediler. Tutmayın kendinizi, karışın hayata!

---

---