Distopik filmler bize dünyadan mesaj getirsin. Gözlerimizi açsın, kendisini dinletsin. Görmezden geldiğimizi görünür kılsın. “İşte geliyorum” desin.
Sinemanın klasikleri denilince hangi filmler aklımıza gelir?
‘Nefes alamıyorum’ dedi ve öldü Ne zaman kendi kendine ölür insan Depremde mi selde mi Madende göçük altında kaldığında mı Kimse duymadığında mı Ne zaman kendi kendine ölür insan Fabrikada vardiyada veya şantiyede Ne zaman? Sınıra ulaşmaya çalışırken mi İki ülke arasında boğulduğunda mı İlaç bulamadığında mı Aşı yokluğunda mı Yoksa içecek temiz suyu olmadığında…
Ebeveynlerimizin profesyonel ebeveyn olduklarını düşünürüz. Bir kere ebeveyn olduklarına göre konuyla ilgili her şeyi en iyi şekilde biliyorlardır, en uygun şekilde davranmaları gerekir diye varsayarız. Ancak genelde gerçek bu şekilde değildir. Ebeveyn olmak kimseyi mükemmelleştirmez aksine hatalar dev aynasında görünür.
Nasıl aileler olmaya niyetleniyoruz, meylediyoruz? Bunda içinde yetiştiğimiz ailelerin etkileri nasıl oluyor? İdeal aile nasıl olurdu?
