Hayatında istediği yere ulaşma sürecinde kendini iyi hisseden kişilerin ortak bir noktası var: Başarısızlıklarını genel kabulden farklı yorumlamak ve kendilerini destekleyecek şekilde bu başarısızlığı kullanabilmek

Çoğumuz bu şekilde yetişmedik. Başarısızlıklarımızla gurur duyabilmeyi, onları “başarısızlık” değil de, daha iyi olabilmek için öğrenmemiz, bilmemiz gereken ipuçları olarak görebilmeyi öğrenemedik. Her birimizde başaramama ve bu yüzden utanma, yalnız kalma, ayıplanma, beğenilmeme, kabul görmeme korkusu var.

Ama denemezsek neyi, ne kadar yapabileceğimizi bilemeyiz. Kendimizi de potansiyelimizi de gerçekleştiremeyiz. Hem tekrar tekrar denemezsek daha da iyileştiremeyiz elde etmek istediklerimizi.

Bu başaramama korkusunu, tutukluğunu atmak ne hafifletici ve ilham verici olurdu kim bilir!

Bir “başarısızlığım”da,

• Bunu analiz ederek nerede ne hata yaptığımı, neyi eksik yaptığımı bulmalıyım
• Bu hatayı, eksikliği neden yaptığımı anlamalı (dikkatsiz miyim, kaynaklarım mı yetersiz, yanlış yerlere mi bakıyorum…) yani sorunun özünü anlamalıyım
• Yanlışımı, eksiğimi bulunca bunları nasıl düzelteceğim üstüne çalışmalıyım. Buna göre yeni bir plan, program yapmalıyım.
• Sonra da bu planı uygulamayı başarmalıyım. Yeni öğrendiklerimi prensip haline getirmeli, günlük hayatta uygulayabilmeliyim, bunun için de bol pratik yapmalıyım.

Başarısızlığımın, öğrenebilmek için bana avantaj verdiğini, fırsat verdiğini hatırlamalıyım. Bunun moralimi bozmasına ve beni kaygılandırmasına izin vermemeliyim. Ayrıca daha zeki olup, başkalarının başarısızlıklarını da benzer şekilde analiz ederek öğrenebilmek için daha çok fırsat sunabilirim kendime 🙂

Hani deriz ya “Canın sağ olsun!”, yeter ki biz hayatta olalım da yeni planlar, yeni yollar deneyecek fırsatımız olsun. Cesaretimiz olsun.

Güç bizde artık 👊

Tavsiye: Ray Dalio’nun Ted Talk konuşması

Photo by Justin Luebke on Unsplash