Yaşıyoruz, bir şekilde. Yeterince doyum sağlıyor muyuz hayatımızdan, hayatın içinde miyiz, kıyısında mı? Hayatımız, hayalimizdeki hayatımıza ne kadar yakın?

Bazen durup düşünmek gerek, farkındalığımızı canlandırabilmek için. İlham perisi olup kendi başımızın üstünde bir tur atıp sonra da karşımıza geçip “bu mudur?” diye sormamız gerek, kendi kendimize.

Alışkanlıklarımız

Alışkanlıklarımızın hayatımızda önemli bir ağırlığı var. Bir zaman sonra hayatımız alışkanlıklarımızdan müteşekkil oluyor. Geliştirdiğimiz, sahip olduğumuz alışkanlıklarımız istediğimiz hayat için ne derece bize yardımcı: Beslenmemiz, uyku düzenimiz, harcamamız, okumamız, yazmamız hemen hemen sahip olduğumuz tüm alışkanlıklarımız, alışageldiklerimiz, vermeye alışık olduğumuz cevaplar, tutum ve davranışlarımız.

Bize yardımcı mı? Olmak istediğimiz kişi olmamıza yardımcı mı? Hedeflerimize daha çok yaklaştırıyor mu bizi?

Gözden geçirmek gerek her şeyi, kanıksayarak düşünmeden yaptığımız şeylere dönüp bakmamız, onları tartmamız gerek. Yeterince iyi değillerse iyileştirmemiz gerek. Hedeflerimizle, olmak istediğimiz kişiyle bir bütün olabilmeli alışkanlıklarımız.

Zaman ayırdığımız her şey

Zamanımızı geçirmek için yeterince iyi fikir mi? Bizi besliyor mu zaman ayırdıklarımız? Gerçekten dinlendiriyor mu, eğlendiriyor mu?

Yoksa sadece hayır diyemediğimiz için mi? Böyle süregeldiği için mi? Tekrar yeni bir şeyler denemekten çekindiğimiz için mi mevcuda böyle bağlılığımız?

Sosyal Hayatımız

Bazen öylesine yoğun programlar yapıp oradan oraya koştururuz ki, kendimizle gurur duyarız bu kadar çok çevremiz, arkadaşımız, alternatifimiz olduğu için. Fazlalığı gözümüze hiç kötü gelmez, aksine zenginliğimiz atfederiz.

Halbuki böylesine zaman ayırdığımız ilişkilerimiz, gerçekten varlıkları ile bizi zenginleştiriyor mu yoksa sadece kapıldık gidiyor muyuz?

Bilinçli bir şekilde mi görüşüyoruz arkadaşlarımızın çoğu ile, sadece zaman geçirmek için mi? Eğer böyleyse, gerçekten daha çok zaman geçirmek istediklerimizi ıskalıyor bile olabiliriz bu suni yoğunluğun ve telaşın içinde.

Dolayısı ile bilinçli bir şekilde tercih etmeliyiz arkadaşlarımızı da, öylesine değil, bile isteye beraber olmalıyız sevdiklerimizle.

Zaman ayırıp düşünmeliyiz, hayatımızda ağırlığı olan her şeyi ve ne kadar pahalarının olduğunu? Gerektiği yerde mi çoğu? Koşuşturmamız süresince anlamsız fazlalıklardan yer kalıyor mu önceliklerimize? Önceliklerimiz sahi, neler onlar? Hiç düşündük mü?