Filmlerde, dizilerde çokça bahsi geçiyor ama bizim sohbetlerimizde ancak fısıldaşmalarda kendine yer bulabiliyor. Oysa birçok işimizde, ihtiyacımızda internet kolaylaştırıcımız. Ama konu ilişkilerimize gelince birden ekranımız donuyor.

Birileri ile tanışmak için neden bu tür uygulamaları kullanmayalım ki?

Küçük fanuslarımızda yaşıyoruz. Günler, haftalar bazense aylar geçiyor yeni birileri ile tanışmamış oluyoruz. Belli bir çevremiz var, kendi içinde ve yeni etkileşimlere kapalı. Birçoğumuz öyle uzun saatler çalışıyoruz ki, -özellikle altını çiziyorum yoğun değil uzun- eve geldikten sonra bir yere çıkacak halimiz olmuyor. Halimiz olsa bile herkesin başka bir önceliği oluyor, program yapmak gerçekten zor oluyor. Dahası, artık dışarıda oturup bir şeyler yemek, içmek; bir yerlere katılmak öyle pahalı ki, bunu oldukça arada bir yapıyoruz. (Her gün iş çıkışı rutin gittiğimiz, uğradığımız cafeler, mekanlar var mı ki?) Bu denli arada birler de bize yeni arkadaşlar sağlamıyor.

Bu durumda elde var bir: Uygulamalar, online platformlar.

Peki çekincelerimiz neler bu platformlarla ilgili?

• Umutsuz görünürüz diye mi endişeleniyoruz? Bulamamış da burada şansını deniyor, derler diye mi? Evet, pek de kolay olmuyor insanın kendine göre birini bulması. Yoksa kolay, ulaşılabilir görünmek mi çekincemiz, özellikle kadınlar için? Oysa en güzeli zaten kolay olan, yormayan. Çekincelerimiz daha çok nasıl ‘göründüğümüze’ dair değil mi? Ne kadar çok önem veriyoruz başkalarının bakışına, öyle ki kendi doğrularımızı yaşıyamıyoruz bir türlü. Değil mi?
• Yoksa internette tanıştığımız kişiden hayır gelmez diye mi düşünüyoruz? O zaman şu soru geliyor aklıma: Bir ilişkinin iyiliğini, güzelliğini belirleyen o kişi ile nerede, nasıl tanıştığımız mı yoksa değerlerimizin, anlayışımızın, hayata bakış açımızın karşılıklı uyumu mu?
• Aldatılmaktan, kandırılmaktan çekiniyor olabiliriz. Ama yakın çevremizden biri ile ilişki yaşadığımızda da bu bir ihtimal olabilir. Hem neden kabulümüz insanların yalancı, dolandırıcı olduğu yönünde olsun ki? Bu arada güven tedbirli olmamayı gerektirmez, sağlam kazığa bağlamaktan da geri durmayalım.
• Her tür insan olma ihtimali mi bizi ürküten? Her tür insan her yerde değil mi zaten? Hem ‘her türden’ kasıt ne? Farklı cinsel yönelimler mi? Farklı meslekler? İnanışlar? Katman katman birbirimizi dışlamayip, böyle yatay, hiyerarşisiz bir ortamda, diğerini yerin altına itmeden, görünmezlik kılıfına bürümeden aynı yüzeyde buluşmak kötü mü? Hijyen kaygılarımız mı var, bize bir şey bulaşır diye?
• Eğer güvenlikle ilgili çekincelerimiz varsa, ki her ilişkide bu konu ile ilgili dikkatli olmalıyız, o zaman ona göre bazı önlemler alırız. Örneğin iyice anlamadan, fikir sahibi olmadan telefonumuzu, özel iletişim bilgilerimizi paylaşmayabiliriz. Buluşmaya karar verdiğimiz zaman da nispeten sote yerleri değil de daha kalabalık, aşina olduğumuz, güven duyduğumuz yerleri tercih edebiliriz.

Bunlardan ayrı, Tinder ve benzeri uygulamaların bence en güçlü yanları bize sağladığı şeffaflık: kimsek o olabilme gücümüz. Günlük hayatta birileri ile sohbet ederken ne hissettiğimiz, ne düşündüğümüz konusunda birçok zaman kendimize otosansür uyguluyoruz. Yargılanmaktan, dışlanmaktan çekiniyoruz. Çok yakınlarımızla birlikteyken bile eğer aynı düşüncede olmadığımızı hissediyorsak düşüncelerimizi paylaşmaktan genelde imtina ediyoruz.

Bu durumda bir iş arkadaşımızın, teyzemizin, kuzenimizin… birileri ile bizi tanıştırması veya birini bize yakıştırması ne denli sağlıklı olabilir ki? Bizim değerlerimizi, bakış açımızı gerçekten biliyorlar mı, yoksa geleneksel kalıplar içinde aynı tornadan çıkmaya mukabil bir olur mu seçiyorlar kendilerince?

Bu bakımdan online platformların bir üstünlüğü var diye düşünüyorum. Orada biriyle konuşurken otosansür uygulamamız gerekmez. Beğenirsek sohbete devam ederiz, uymazsa da etmeyiz. Bu kadar basit. Nezaketen sürdürmek, denemek derdi olmaz.

Ayrıca ne istediğimizi, ne beklediğimizi rahatça ifade edebiliriz böylelikle bize uygun birileri ile görüşürüz. Ciddi bir ilişki mi arıyoruz, yalnızca eşlik edecek birilerini mi yoksa sadece sohbet etmek mi istiyoruz…

Bir iyi tarafı da, kişinin fiziksel çekimine, o anki enerjisinin yüksekliğine düşüklüğüne göre ilk görüşmenin bizi manipüle etmesine izin vermemiş oluruz. Öyle ya, belki bir buluşmada kişi kendini yeterince iyi ifade edemez, heyecanlanır. Veya tersine çok çekicidir, ama aslında bize pek uygun değildir. Böylelikle ilk görüşte çarpılıp kalmayız veya sonradan ısınacağımız birini kafadan elemeyiz. Tersine önce sohbet ederiz, birbirini tanımaya çalışırız eğer hoşlandıysak buluşur, görüşürüz.

Özetle, bu platformların bizim için kolaylaştırıcı olduğunu düşünüyorum. Sanıldığının aksine bu platformlara özgü bir ilişki anlayışının olduğunu düşünmüyorum. Kişinin anlayışı neyse, hangi platformda olursa olsun onu yaşayacaktır, onu yaşatacaktır. Ama muhtemelen online platformlar daha özgür ve özgün olabilmemize olanak sağlayacaktır ki bu da kendimizi gizlemekten daha az yorucu ve daha gerçekçidir üstelik daha güvenli, sağlıklı bir ilişki için de önemli bir ön koşuldur.

Siz neler düşünüyorsunuz? Sizce bu platformlar birbirimizle tanışmak için bir alternatif olabilir mi? Güvenli ilişkiler kurulabilir mi? Daha çok mu risk barındırır? Yoksa denemeye değer mi?