Görülmeyeni görmüş olabilirler mi? Es geçileni ekrana taşımış olabilirler mi? Duyulmayan, görülmeyen, hissedilmeyen anlatılamaz. Onlar “susulanları” dillendirmiş olabilirler mi?
- Türkan Şoray, Yılanı Öldürseler (1981)
- Bilge Olgaç, Kaşık Düşmanı (1985), İpekçe (1987)
- Deniz Akcay Katiksiz, Köksüz (2013)
- Senem Tüzen, Ana Yurdu (2015)
- Ahu Öztürk, Toz Bezi (2015)
- Pelin Esmer, Oyun (2005), Gözetleme Kulesi (2012), İşe Yarar Bir Şey (2017), Kraliçe Lear (2019)
- Ceylan Özgün Özçelik, Kaygı (2017)
- Yesim Ustaoğlu, Pandora’nın Kutusu (2008), Tereddüt (2016)
Sizin eklemek istediğiniz isimler var mı? Hangi yönetmenlerin, hangi filmlerini önerirsiniz?
Not: Görselde kullanabilmek için “kadın” ın olduğu bir fotoğraf aradım ancak tüm kameraları erkekler tutuyordu. Bu sebeple görsel yalnız bir kamera.
Kameranın arkasındaki kadınların belgeselleri
- Kameralı Kadınlar, Türkiye, 2018
- Shine on with Reese, ABD, 2018
- Onun Filmi, Türkiye, 2017
- Searching for Debra Winger (Kayıp, Aranıyor), ABD, 2002
Bu kitaplar ilginizi çekebilir
- Ruken Öztürk ve Hasan Akbulut derlemesi ile Perdeyi Aralamak ve
- Seçil Buker ve Ruken Öztürk derlemesi ile Sinemada Hayat Var kitaplarını inceleyebilirsiniz.
