İyiliğimiz yalnızca bir kişiye/canlıya bile dokunsa ne kadar şanslıyız. O bir kişi bizim +1imiz. Biz de bir başkasının.

Yaptığımız, yapacağımız şeylerle büyük kitlelere ulaşma, onları harekete geçirme hayali kurarız. Ne kadar çok kişiye ulaşsak o kadar iyidir diye düşünürüz. Belki öyle, belki de değil.

Bizim işimiz sayılarla olmasın. Karşımızdaki bir sayıdan çok daha fazlası. Kendi hikayesi olan bir kişi. Hikayesinde onlarca kişinin hikayesine dokunuyor. Bazılarında sevgili, bazılarında dost, bazılarında komşu, bazılarında akraba, bazılarında yoldaş, bazılarında yoldan geçen biri. Bir kişi, kocaman bir hikaye.

Ama şu bir gerçek, yalnızca bir kişiye dokunmuş olmak bile değiştirebilir bir şeyleri. O kişinin hayatını. Onun hayatına değen, değecek olan diğer hayatları. Ve tüm bu hayatlar bir başka hayatı değiştirebilir.

Hani derler ya

Bir mıh bir nal kurtarır; bir nal bir  atı, bir at bir askeri, bir asker bir komutanı, bir komutan vatanı kurtarır.

Bu yüzden attığımız hiçbir adımı küçümsemeyelim. Hiçbir iyiliğimizi azımsamayalım.

“Neye yarar?” demeyelim.

Bir kişi, bir kişidir: Değerli, özel, biricik.

Bir can, bir candır.

Kendi +1ler kulübümüz olsun.

Dokunduğumuz, destek olduğumuz, hayatlarını kolaylaştırdığımız nice +1lere !