Karşımıza iyi birisi çıksın. Sevgi dolu bir ilişkimiz olsun ve ilişkimiz sürsün isteriz.

Peki ama nasıl? Bunun için nelere dikkat etmeliyiz? Kendimize neler katmalıyız?

1. İyi bir ilişki için önce kendimizin iyi olması gerekir. Özverili, sorumluluk sahibi, anlayışlı, saygılı, sevgi dolu, kendi içinde mutlu, huzurlu, hayatla barışık, kendine yeterli, güvenli, hayatta bir duruşu, amacı olabilmek önemli ve gerekli.
2. Söz konusu biriyle anlaşabilmek, paylaşabilmek olduğu için ilişkimiz için öncelikle iyi bir iletişime sahip olmalıyız. Eğer kendimizi bu alanda yeterince güçlü hissetmiyorsak muhakkak üstüne çalışalım.
3. Konuşabilmeliyiz. Kendimizi ifade edebilmeliyiz. Ne istediğimizi, ne istemediğimizi, ne hissettiğimizi, düşündüğümüzü anlatabilmeliyiz: İçimize atmadan, kendimizi doldurmadan, bunaltmadan, kurmadan, biriktirmeden, patlamadan.
4. İletişimimizde dışlayıcı, küçümseyici, zorlayıcı, dayatıcı olmamalıyız. Şiddetsiz bir iletişim dilini benimsemeliyiz.
5. Bir sorunla karşılaştığımız zaman küsmek, içimize kapanmak, surat yapmak, uzaklaşmak yerine bizi neyin rahatsız ettiğini konuşabilelim. Neler hissettiğimizi, ne beklediğimizi, neye ihtiyacımızın olduğunu söyleyebilelim.
6. Dinleyebilmeliyiz. Belki karşımızdaki de bir iletişim üstadı değildir. Bu yüzden onun söyleyemediklerini duymaya çalışabiliriz. Onu yüreklendirebiliriz konuşabilmesi için. Yüreklendirmek için yapabileceğimiz en iyi şey onu dinlemek, can kulağıyla. Nasıl dinlemeliyiz? Belki sözünü kesmeden, boşlukları doldurmadan, sıkılmadan, savunmaya geçmeden, yalnızca anlayabilmek için dinlemeliyiz.
7. Sorunlarımızı biriktirmeyelim. Çözdüğümüz sorunlara geri dönmeyelim. Hataların hesabını, çetelesini tutmayalım. Hataları, sorunları sandıktan çıkarıp çıkarıp şöyle bir havalandırmak onların canlı kalmasına, aramızda yaşamalarına izin vermektir. Bunu istemeyiz.
8. Karşımızdakini “eşitimiz” olarak görelim.
9. Karşımızdakinin bir yetişkin olduğunu, kendi hayat tarzının, kararlarının, üslubunun, tercihlerinin olduğunu unutmayalım. Kendimizinkini dayatmamalı, onu kontrol etmeye, yönlendirmeye çalışmamalıyız. Bu davranışlarda bulunduğumuzu fark edebilirsek kendimizi düzeltmeye çalışalım.
10. Aynı şekilde müdahale, kontrol davranışları ile karşılaştığımız zaman bunu belli sınırların üstünde tolere etmeyelim. Bu davranışlar zaman içinde olduğumuz kişi olmamıza izin vermez ve bizi boğar. Bu nedenle bu davranışlarla karşılaştığımız zaman endişemizi dile getirelim ve karşı tarafa tutumunu değiştirebilmesi için yardımcı olmaya çalışalım.
11. Karşımızdakini yargılamak yerine onu anlamaya çalışalım.
12. Kendi kendimize yeter olabilelim. Kendimizle iyi vakit geçirebilmeyi becerelim ki yalnız kaldığımız zaman bu endişeleneceğimiz, kıvranacağımız, sorun haline getireceğimiz bir şey olmasın. Sevdiğimize de kendi yapmak istediklerine zaman ayırabilmesi, kendi kendiyle kalabilmesi için fırsat verelim.
13. İlişkiden beklentimiz konusunda şeffaf olalım. Ne istiyoruz? Başta kendimize şeffaf olalım. Eğer kendi ayaklarının üstünde duran, kendine yeterli bireyler değilsek, ruhen ve madden, o zaman ne derece iyi bir ilişkimiz olabilir ki, bunun üstüne düşünelim. Bu durumda ilişkimize yüklemez miyiz kendi yapmamız gerekenleri? Ne derece özgür bir ilişki yaşayabiliriz? İsteklerimiz ne derece anlamlı olur sonra? Sevgilimiz, eşimiz bakımımızı karşılasın mı istiyoruz, aile evinden mi kurtulmak istiyoruz, yalnızlıktan mı sıkıldık, yeni bir çevreye mi girmek istiyoruz, daha rahat yaşamak, hayattan birlikte zevk almak…  Yaşadığımız ilişkinin nereye evrileceğini aslında ne istediğimiz, neye ihtiyacımız olduğu belirliyor. Bu konuda kendimize de karşımızdakine de şeffaf olalım. Eğer beklentilerimiz uyuşmuyorsa belki de birbirimizi yormayacak yeni kararlar verebiliriz. Bu iyi bir ilişki için iyi bir başlangıç olabilir.
14. Kendi kendimize yapmaktan zevk aldığımız şeyler olmalı. Hobilerimiz, zevklerimiz, ilgi alanlarımız… Böylelikle yalnız kaldığımız zamanlarda bunu sorun olarak görmek yerine kendimize zaman ayırabileceğimiz bir fırsat olarak görebiliriz, yalnızlığın tadını çıkarabiliriz.
15. Mutluluk için bir ilişkimiz olması gerektiğini aklımızdan çıkaralım. Sevgilimiz olunca mutlu olacağız, evlenince mutlu olacağız, çocuk sahibi olunca, evimiz olunca, arabamız olunca, daha çok kazanınca… Mutlu olmak bunlardan fazlası. Daha çok içsel, bu denli dışa bağımlı değil.
16. Bir eşimiz, sevgilimiz, ilişkimiz olursa ancak tam oluruz gibi hissetmeyelim. Kendimizi tamamlayalım, sonra da başka bir tam ile birlikte olalım. Tam bir zenginleşme olsun.
17. Sorumluluk sahibi olalım. Kendi özel hayatımızda ve ortaklaştığımız hayatlarda sorumluluk alabilelim. Üstümüze düşeni yapalım, halimiz olursa diğerinin üstündeki yüke de yardımcı olalım.
18. Eğer ilişkinin içinde, devamında kendimizi göremiyorsak ve bundan eminsek, vaktin ve ilişkinin daha da ilerlemesine izin vermeden bunu ifade edelim. Bu ilişkiyi olabildiğince hızlı, güvenli, duyarlı bir şekilde bitirelim. Bu da iyi bir ilişki için iyi bir başlangıç olur.

Sizin deneyimleriniz,  gözlemleriniz nasıl? Sevdiğimiz kişileri kaybetmemek, onlarla daha uzun süre birlikte kalabilmek için donanımlı olmamız, tutumlarımıza dikkat etmemiz gerekmez mi? Emek süreci ilişkinin öncesinde başlıyor aslında.

Çok sevgiler!