Her gün satın aldığımız, alacağımız, alamayacağımız silahlarla ilgili türlü haberlere maruz kalıyoruz. Birçoğumuz “Ne oluyoruz?!” diye soruyordur kendi kendine. Bu sebeple hatırlamakta fayda var diye düşündüm.
Savaşların ne denli korkunç olabileceğini tasavvur etmekte hayal gücümüz sınırlı kalacaktır. Ancak gerçek hayatın ulaşabileceği bir seviye olacaktır bu.
Ne kadar korkunç olduklarını unutmamak, savaşlardan nefret etmek için de yapabileceğimiz en iyi şeylerden biri okumak; çekilen acıları, devam edilemeyen hayatları, toğrağın ağır kokusunu, dönemeyenlerin mektuplarını…
Bu liste onun için:
- Kadın Yok Savaşın Yüzünde, Svetlana Aleksiyeviç
- Yaşam ve Yazgı, Vasily Grossman
- Mezbaha 5, Kurt Vonnegut
- Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok, Erich Maria Remarque
Bir alıntıya yer vermek istiyorum: Lao Tzu‘nun Tao Te Ching‘inden Savaşa Karşı
En iyi silah bile
meşum bir alettir, yaşayan şeylere nefretle dolu.
Yol’u izleyen
ondan uzak durur.
Silahlar meşum aletlerdir,
düşünceli insan silahı seçmez,
ancak başka seçenek yoksa kullanır,
onu da sakin, kayıtsız bir ruhla,
keyif almadan.
Silah kullanmaktan keyif alan
insan öldürmekten keyif alıyordur, insan öldürmekten keyif almak
kaybetmektir göğün altında payını.
Doğru olan, yasını tutmak, ağıtını yakmaktır
katledilen bir sürü insanın.
Doğru olan, cenaze töreniyle karşılanmasıdır
savaştan muzaffer çıkanın.
One Comment Kendi yorumunu ekle